Η πράξη της δέσμευσης είναι μία σημαντική προσωπική απόφαση που παίρνω και πορεύομαι στη ζωή. Είναι μία ικανότητα που αναπτύσσεται μαζί με μένα και δεν αφορά μόνο ένα άλλο πρόσωπο ή μία σχέση. Κυρίως αφορά τη ζωή και τον εαυτό μου. Έχει να κάνει με τον τρόπο που αναλαμβάνω τον εαυτό μου, αυτά που νιώθω και θέλω, τις ανάγκες μου.

Η δέσμευση αφορά πρώτα εμένα.

Ανά περιόδους, όλοι βιώνουμε δυσκολία να δεσμευτούμε, φάσεις της ζωής με μεγαλύτερη απομόνωση, σαν να κρατάμε μία μόνιμη απόσταση από τα πράγματα, ίσως να μοιάζουμε με πουλιά που συνεχώς ταξιδεύουν. Αυτή η τάση του να γυρνάμε χωρίς να στεκόμαστε πουθενά, σχετίζεται κυρίως με μία εσωτερική ανησυχία, μία δυσκολία να μείνουμε σε ένα σημείο μέσα μας, να το κοιτάξουμε, να το δούμε. Φεύγουμε από μέσα μας, και έτσι φεύγουμε και από τα πράγματα και τις καταστάσεις γύρω μας, αλλάζοντας συχνά τον τρόπο που ζούμε.

Και όλοι βιώνουμε περιόδους που τα πράγματα είναι πιο καθαρά μέσα μας και γύρω μας. Φάσεις της ζωής που λαμβάνουμε ικανοποίηση, που νιώθουμε ικανοί να χτίσουμε και να δημιουργήσουμε κάτι σταθερό. Σαν δέντρα που απλώνουν τις ρίζες τους, παίρνουμε αποφάσεις με δυναμισμό και δεν φοβόμαστε το ρίσκο τους.

Δεσμευόμαστε σε μία δουλειά, σε μία πόλη ή σε έναν άνθρωπο. Έχουμε τις ρίζες μας βαθιά στη γη και απλώνουμε τα κλαδιά μας, ψηλά στον ουρανό!

Αν αναλογιστούμε αυτές τις δύο διαφορετικές καταστάσεις, ίσως μπορέσουμε να δούμε και τους διάφορους προσωπικούς παράγοντες που μας κάνουν να περνάμε από την μία κατάσταση στην άλλη και που αποτελούν τον αγώνας της ζωής μας.

Όλοι στη ζωή κάνουμε έναν αγώνα! Όλοι αγωνιζόμαστε -είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα- να βρούμε την δική μας μοναδική θέση στον κόσμο, να καταλάβουμε και να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να σταθούμε στα πόδια μας. Ο αγώνας αυτός περνάει μέσα από την συμφιλίωση με όσα κουβαλάμε, την αποδοχή του εαυτού και των βιωμάτων μας, και σχετίζεται με το να μάθουμε να ζούμε με αυτά που έχουμε, απολαμβάνοντας και αντλώντας ικανοποίηση από τις στιγμές μας.

Δεν είναι εύκολο. Σε αυτόν τον αγώνα πολλές φορές μπορεί να κάνουμε πίσω, μπορεί να πέσουμε, να κάνουμε μία παύση, να κουραστούμε, να απογοητευτούμε και να ξαναβρούμε τα κουράγιο να σηκωθούμε ξανά. Ο αγώνας αυτός έχει να κάνει με όλα αυτά τα στάδια, και όλες αυτές τις διακυμάνσεις. Ο αγώνας αυτός έχει να κάνει με τις καταστάσεις που δεσμεύομαι και με αυτές που κρατάω απόσταση. Δεν έχει τέλος, ούτε προσδιορίζεται από το αποτέλεσμα. Αντίθετα, παίρνει αξία από την διαδρομή και την προσπάθεια μας.

Η φυσική μας τάση είναι η επιθυμία να βρούμε την θέση μας στον κόσμο, να δημιουργήσουμε αυτό το μοναδικό δικό μας χώρο που θα μας αγκαλιάζει και θα μας περιβάλλει.

Πριν γεννηθούμε, αγωνιζόμαστε 9 μήνες να δημιουργηθούμε και προετοιμαζόμαστε για την είσοδο μας στον κόσμο. Έπειτα αγωνιζόμαστε να περπατήσουμε, να φάμε, να αυτονομηθούμε, να κοινωνικοποιηθούμε. Αγωνιζόμαστε να ενηλικιωθούμε. Αγωνιζόμαστε να ανεξαρτητοποιηθούμε. Αγωνιζόμαστε να φτιάξουμε μία σχέση, μια οικογένεια. Αγωνιζόμαστε να είμαστε δημιουργικοί. Να βγαίνουμε μπροστά. Να μην τα παρατάμε. Πέφτουμε και σηκωνόμαστε. Στεκόμαστε και φεύγουμε.

Ο αγώνας αυτός γίνεται πιο εύκολος ή πιο δύσκολος ανάλογα τα βιώματα που κουβαλάμε, ανάλογα με τον τρόπο που έχουμε μάθει να προχωράμε. Μπορεί να έχουμε μάθει να επιλέγουμε τον πιο δύσκολο δρόμο ή τον πιο μακρινό. Μπορεί ο δρόμος μας να περνάει μέσα από το άγχος και την αγωνία, ή μέσα από την σύγκρουση και την πάλη. Μπορεί να αγωνιζόμαστε με βάρος, ή να αγωνιζόμαστε με χιούμορ. Μπορεί ο αγώνας μας να είναι πολύ μοναχικός ή να είναι αδιάκοπος.

Μπορεί ακόμα και να παίρνει όλες αυτές τις μορφές.

Όλοι είμαστε ικανοί να βρούμε τον πιο κατάλληλο για μας τρόπο που θα συνεχίζουμε τον αγώνα για ζωή. Μπορεί αυτός να είναι ένας τρόπος πιο χαλαρός, χωρίς σφίξιμο, ένας πιο αυθόρμητος και συνεργατικός τρόπος να υπάρχω στην ζωή!

Αυτός ο αγώνας συχνά παίρνει άλλη διάσταση και αξία μέσα από το μονοπάτι της προσωπικής δουλειάς.  Για να με δω, μπορεί κάποιες στιγμές να χρειάζομαι κάποιον να με βοηθήσει σε αυτό. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι ανάπτυξης, αρκετοί για να ταιριάξουν στον καθένα.  Ο δικός μου είναι η ψυχοθεραπεία, τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά.

Μέχρι τώρα με έχει βοηθήσει να δεσμεύομαι σε μένα ξανά και ξανά και να δίνω αξία σε όσα είμαι, σε όσα καταφέρνω, σε όσα δημιουργώ. Με έχει βοηθήσει να συνεχίζω να αγωνίζομαι και να αγαπώ τη ζωή με τα φως και το σκοτάδι.

Με τον ίδιο τρόπο με βοηθά να συνοδεύω τους άλλους ανθρώπους στη θεραπευτική σχέση, και να κοιτάμε μαζί δίνοντας αξία στον μοναδικό αγώνα του καθενός!