Η μετάβαση από τη δυαδική σχέση στην οικογένεια

μετάβασηΚαθώς ένα ζευγάρι αποφασίζει να προχωρήσει στη δημιουργία μίας οικογένειας, παίρνει την απόφαση να δεσμευτεί και να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του μέσα στη σχέση, στη ζωή και απέναντι σε έναν άλλον άνθρωπο – το παιδί που θα γεννηθεί. Δεν είναι μία καθημερινή και ασήμαντη απόφαση, είναι μία απόφαση που αλλάζει την πορεία της ζωής και της σχέσης.

Η δημιουργία μίας οικογένειας είναι ένα από τα στάδια ανάπτυξης για κάθε άτομο στη ζωή και τη σχέση. Μέσα από αυτήν την απόφαση, το άτομο αναπτύσσει την συντροφικότητα, τη συνεργασία, το ρόλο του γονέα, του υποστηρικτή, του δημιουργού, ενώ ταυτόχρονα έρχεται αντιμέτωπο με το δικό του εσωτερικό παιδί και τα αντίστοιχα παιδικά του χρόνια. Μέσα από την γέννηση ενός παιδιού, τις ανάγκες του, τον τρόπο που θα σταθούμε δίπλα του, γυρνάμε και κοιτάμε – είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι-, το παιδί που κάποτε ήμασταν, τις δικές μας ανάγκες του τότε, κι έτσι γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας, τους γονείς μας και τη ζωή. Είναι ένα πολύ απαιτητικό και πλούσιο ταξίδι προς τα μέσα!

Ίσως έτσι μπορούμε να προσεγγίσουμε κάπως τη σημασία και το βάρος που έχει μία τέτοια απόφαση για τη ζωή. Και μία τέτοια απόφαση δημιουργίας μιας οικογένειας χρειάζεται να είναι αμοιβαία και οπωσδήποτε να πραγματοποιείται σε μια «δοκιμασμένη» σχέση, συνάδοντας με τα συναισθήματα που ο καθένας τρέφει για αυτήν, την προσωπική φάση στην οποία ο ίδιος βρίσκεται και τους στόχους που έχει για τη ζωή του.

«Ο ένας θέλει , ο άλλος όχι»

μετάβαση 2«Αυτός θέλει παιδί, κι εγώ όχι» ή «εγώ θέλω παιδί κι αυτός όχι», σημασία δεν έχει ποιος αρνείται, σημασία έχει ότι αυτή είναι μία μεγάλη διαφωνία, ανάμεσα στο ζευγάρι, ικανή να ταράξει πολύ τα νερά της κοινής πορείας. Με αφορμή την διαφωνία αυτή ανοίγονται πολλά θέματα προς διερεύνηση ανάμεσα στο ζευγάρι και μέσα στον καθένα χωριστά.

Μία τέτοια απόφαση σχετίζεται άμεσα με τις προσωπικές ανάγκες του καθενός και τον τρόπο που τοποθετείται μέσα στη σχέση. Πως γίνεται ο ένας να νιώθει έτοιμος να προχωρήσει σε αυτό το μεγάλο βήμα και ο άλλος να αρνείται; Φαίνεται σαν ο καθένας να αντιλαμβάνεται τη σχέση και τις ικανότητες της διαφορετικά.

Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει σωστό και λάθος, όμως είναι μία καλή ευκαιρία να διερωτηθούμε πάνω στη σχέση. Μπορεί να υπάρχουν παράγοντες που αποθαρρύνουν το άτομο από το να κάνει παιδί στη συγκεκριμένη σχέση.

Οπότε, το πρώτο κεφάλαιο πάνω στο οποίο χρειάζεται να σταθούμε είναι η σχέση και οι βάσεις της. Η δημιουργία μίας οικογένειας περνά μέσα από την εμπιστοσύνη, τη συνεργασία ανάμεσα στο ζευγάρι και την ασφάλεια που νιώθει ο ένας με τον άλλον. Αν νιώθω καλά με τον άλλον, σε γενικές γραμμές, μία τέτοια απόφαση μπορεί να έρθει από μόνη της και με φυσικότητα.

Οι απαντήσεις βέβαια μπορεί να μην βρίσκονται μόνο στο κεφάλαιο σχέση. Μία τέτοια απόφαση έχει να κάνει και με τον καθένα χωριστά. Μπορεί αυτός που αρνείται, να φοβάται μία τέτοια εξέλιξη. Μπορεί να νιώθει ότι η δέσμευση είναι μεγαλύτερη απ’ όση μπορεί να υποστηρίξει αυτή τη στιγμή της ζωής του.

Η δημιουργία μίας οικογένειας μας ξυπνά συχνά και βιώματα που αφορούν την οικογένεια στην οποία μεγαλώσαμε. Μπορεί να κουβαλάμε κακές αναμνήσεις και συναισθήματα άλυτα για όσα βιώσαμε καθώς μεγαλώναμε. Η σκέψη ότι εμείς πονέσαμε μπορεί να μας αποθαρρύνει. Μπορεί να φοβόμαστε ότι θα αποτύχουμε στους καινούριους μας ρόλους ή ότι θα κάνουμε τα ίδια με τους γονείς μας, πληγώνοντας άθελα μας τα παιδιά μας.

Πολλά πράγματα από τα παλιά μπορεί να ξυπνήσουν με τη μορφή συναισθημάτων και να μας μπλοκάρουν. Μία κακή εμπειρία στη πατρική μου οικογένεια, μπορεί να έχει διαμορφώσει μέσα μας άμυνες, που τελικά μπροστά σε αποφάσεις δημιουργίας να κάνουμε πίσω.

Πολλά είναι αυτά που μπορεί μέσα μας να λειτουργούν με τρόπο που να μας κρατάνε πίσω από μία τέτοια απόφαση. Αυτά όμως έχουν να κάνουν με προσωπικά βιώματα του καθενός τα οποία θα μπορούσαν να διερευνηθούν και να δουλευτούν, μόνο εάν το ίδιο το άτομο επιλέξει το δρόμο αυτόν και το θεωρήσει χρήσιμο για τη ζωή του. Με άλλα λόγια, η απόφαση για δουλειά με τον εαυτό μας και η συμφιλίωση με τα βιώματα που κουβαλάμε είναι αποτέλεσμα προσωπικής καθαρά απόφασης.

Μια άλλη περίπτωση είναι η φάση στην οποία ο καθένας βρίσκεται εκείνη την περίοδο. Μπορεί αυτός που θέλει να προχωρήσει στη δημιουργία μίας οικογένειας να έχει εκπληρώσει τους βασικούς μέχρι εκείνη τη στιγμή στόχους της ζωής του, που αφορούν άλλες ανάγκες όπως, η επαγγελματική ταυτότητα, η αυτονομία…

Αντίθετα μπορεί αυτός που αρνείται να έχει μία άλλη προτεραιότητα στη ζωή του τη δεδομένη στιγμή. Μπορεί άλλοι τομείς όπως ο επαγγελματικός ή ο οικογενειακός να χρειάζονται προσοχή και φροντίδα και να αποσπούν μεγάλο μέρος του χρόνου και της ενέργειας του χωρίς να επιτρέπουν στο άτομο να νιώσει έτοιμο να επενδύσει σε κάτι που κι αυτό απαιτεί πολλή προσοχή.  Μπορεί να χρειάζεται περισσότερος χρόνος ώστε να φτάσετε στο ίδιο σημείο.

Σε μία σχέση που έχει καλές βάσεις, όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν με διάθεση για επικοινωνία. Ο δρόμος για να συνδημιουργήσουμε περνά μέσα από την επικοινωνία και την συνεργασία. Για να περπατήσουμε μαζί χρειάζεται να συναντηθούμε και να χωρέσουμε μαζί στη σχέση. Και ο δρόμος της συνάντησης με τον άλλον περνά από μέσα μας και μέσα από τα δικά μας βιώματα, μπλοκαρίσματα, συναισθήματα. Μπορεί μία τέτοια διαφωνία να είναι η αφορμή να δω κάποια πράγματα μέσα μου, μπορεί να είναι ένα κάλεσμα σε προσωπική δουλειά, μπορεί να είναι η προετοιμασία για μία βαθύτερη και πιο ουσιαστική επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι.

 

Ηλιάννα Πεσσάρη