Καθημερινά πυρπολούμαστε από αυτό το “προσέξτε τις ευπαθείς ομάδες” και θέλω να ουρλιάξω…

Δηλαδή εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να σκάψουμε μία τρύπα και να κρυφτούμε μέσα;

πόσο βαρύ και δύσκολο είναι αυτό που ζούμε και θα ζήσουμε;

Βαρέθηκα τα δελτία

Βαρέθηκα τον Τσιόδρα

Βαρέθηκα τα άρθρα στο FB

Βαρέθηκα τους βαρεμένους

Θέλω τη ζωή μου πίσω!

Θέλω κάποιον να μου πει πως θα τη ζήσω.

Όχι τι δεν θα κάνω, τι πρέπει να αποφύγω, τι θα με μολύνει…

Θέλω να αναπνεύσω, να δροσιστώ, να πιώ, να φιληθώ, να απεγκλωβιστώ από τα μη, τα πρόσεχε και τα κρατήσου.

Κρατήσου τώρα, πονάς μετά!

Σφίξε λίγο ακόμα τα δόντια, κράτα λίγο ακόμα την ανάσα σου!

ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ

ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ

ΘΑ ΤΡΕΞΟΥΜΕ

τώρα θέλω να τρέξω

να πηδήξω σαν κατσίκι

να γελάσω δυνατά και τρανταχτά

να ξυπνήσω τους απέναντι, τους δίπλα, τους κάτω!!!!

Είμαι εδώ, είμαι ακόμα ζωντανή!

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!

Και θα το κάνω, πιστέψτε με, γιατί μπορώ, ακόμα τουλάχιστον!

Μπορώ να βγω να φωνάξω στο βουνό

μπορώ να αναπνεύσω

και να ουρλιάξω

και να γελάσω

και να υπάρξω!

 

Υπάρχω! ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

 

Μ.Χ.