Και κάθομαι αυτήν τη στιγμή και γράφω με το γατί δίπλα να κοιτάζει έξω από το παράθυρο και μου φαίνεται τόσο περίεργο.. Δε μπορώ να αποτυπώσω πόσο πρωτόγνωρο ήταν αυτό που βίωσα αυτές τις 3,5 μέρες.
Οι λέξεις είχαν άλλη βαρύτητα, τα βλέμματα είχαν ουσία, ο χρόνος κυλούσε με άλλο τρόπο. Μαλάκωσα και αφέθηκα, χωρίς να νιώθω ούτε μια στιγμή αδυναμία. Χάρηκα τόσο πολύ που σας γνώρισα. Είστε όλοι σας οι φίλοι που θα επέλεγα και η οικογένεια που θα ήθελα να έχω. Γίναμε όλοι ένα σώμα και αυτό ήταν λυτρωτικό και απελευθερωτικό. Ξέρω ότι όσα μοιραστήκαμε θα υπάρχουν για πάντα μέσα μας ακόμα κι αν οι εικόνες ξεθωριάσουν. Ελπίζω να “επιστρέφουμε” συχνά σε αυτές τις μέρες.

Ακολουθούν προσωπικά μηνύματα για τον καθένα. Καταναλώστε υπεύθυνα:
• Κατερίνα, απλά με κατέστρεψες!
• Ευγενία στην αγκαλιά σου χωράνε 1 εκατομμύριο γατάκια και άλλοι τόσοι άνθρωποι
• Ιφιγένεια, ρέεις συνεχώς και μας παίρνεις μαζί σου. Είναι απίστευτο πως το καταφέρνεις.
• Δήμητρα, δεν έχω λόγια. Σε αγάπησα από την πρώτη αγκαλιά σου.
Για τα άλλα τα βλαμμένα που είμαστε στην ίδια ομάδα (και ξέρουν πόσο τους αγαπώ):
• Αντώνη, πότε θα πάμε Κάπρι με τον Μολδαβό;
• Μαριαννάκι να σε χαιρετάω όταν περνάω από τη ΦΑΓΕ ή δεν επέζησες από την κούρσα με τον Αντώνη;
• Κατιάνα το ‘ριξες το γκομένακι τελικά;

Ηλιάννα, σ’ ευχαριστώ που μας μαθαίνεις να ζούμε.

Συνδεθήκαμε, κλάψαμε, κρατήσαμε κλειδιά, ανοίξαμε πόρτες, τσαλακωθήκαμε, γελάσαμε, αγκαλιαστήκαμε και ήταν όλα αληθινά. Ηλιάννα, Δήμητρα, Αντώνη, Μαριάννα, Κατιάνα, Κατερίνα, Ευγενία, Ιφιγένεια:
Ήμασταν όλοι υπέροχοι :)

Εις το επανιδείν!

Αγγελική
Αμφίκλεια 11-14 Ιουλίου 2019