°συναντάμε ανθρώπους από τη ζωή μας και μαθαίνουμε να μένουμε μαζί τους,

°να λέμε συγγνώμη,

°να ζητάμε αυτό που χρειαζόμαστε,

° να φροντίζουμε το παιδί που ήμασταν ή που είμαστε,

°μαθαίνουμε να αναπνέουμε στα δύσκολα,

°να αγκαλιάζουμε τα πονεμένα, να τα μαλακώνουμε

°συναντάμε τον αγώνα που κάνουμε, μαζί με όλα τα κομμάτια μας γιατί κανένα δεν πρέπει να πεθάνει,

°πεφτουμε μέσα σε λακούβες βαθιές και τρομακτικές,

°δεν σταματάμε ποτέ ούτε για μια μερική παύση,

° ζητάμε κι άλλα από τον εαυτό μας συνέχεια.

Και μετά υπάρχει και η επιφάνεια

°Όπου μπορούμε να αναπνέουμε χαλαρά

°Να αφηνόμαστε

°Να είμαστε μαζί

°Να χαλαρώνουμε

°Να δίνουμε χώρο στην παύση

°Να χορεύουμε

°Να ζωγραφίζουμε

°Να γελάμε

Όλα χρειάζονται, βουτάμε στον βυθό και έτσι μαθαίνουμε να είμαστε και στην επιφάνεια

Σε όλη την εκδρομή, αγκαλιάζουμε, φροντίζουμε ο ένας τον άλλον και ο καθένας τον εαυτό του, χωράμε μαζί, σ έναν κύκλο που αντέχει τα πάντα, φτιάχνουμε νέα συστήματα που επιδιορθώνουν τα βιώματα μας…που μαλακώνουν τα σφιχτά μας, που ανοίγουν ρωγμές να μπαίνει φως και να περνάει ο αέρας….

Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για όλη την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση στον εαυτό και στη διεργασία…

Είμαι περήφανη για όλ@ σας, για όλη τη χρονιά, για όλες τις μέρες, για όλες τις μικρές καθημερινές υπερβάσεις που κάνουμε να υπάρχουμε ευαίσθητοι και ανοιχτοί σ έναν κόσμο σκληρό και πληγωτικό!