Περάσαμε πολύ όμορφα και σας ευχαριστώ και εγώ γι’ αυτό που ζήσαμε. Το μόνο που θα ‘θελα αν κάποτε σε ξαναδώ είναι να πω ευχαριστώ για το θαύμα που είδα και να δώσω για μια τελευταία φορά το ρυθμό στον τρελό σου χορό στη λευκή καταιγίδα… Που λέει και ο Παυλίδης! Σας το αφιερώνω… Μ.Π.…

Ήρθα και εγώ να αφήσω εδώ μια σκέψη. Ακούγοντας το παρακάτω τραγούδι έκανα τον εξής συνειρμό ότι η Ηλιάνα με την Δήμητρα έφτιαξαν μια φωλιά και εμείς είμαστε τα πουλιά που συμπαινοβγαινουν ταράζουν την τριανταφυλλιά ( δηλαδή τον εσωτερικό κόσμο του ο ένας του άλλου) και πέφτουν τριαντάφυλλα (δηλαδή τα δάκρυα μας). Είμαι βαθιά ευγνώμων…

Ο Ιούλιος που αποχαιρέτισα δεν ήταν σαν τους άλλους. Εν μέσω καταστροφών, φυσικών, κοινωνικών, προσωπικών, έζησα 5 μέρες στην αγκαλιά μιας ομάδας ψυχοδράματος. Κάποια μέλη της ομάδας τα ήξερα από πριν, αφού συμπορευόμαστε σε αυτό το ψυχοθεραπευτικό ταξίδι καιρό. Κάποια άλλα μέλη τα έμαθα μέσα σε εκείνες τις 5 μέρες. Και ήταν αρκετές, για να…

Ασφάλεια είναι ένα μέρος όπου όλα χωράνε Όπου δεν υπάρχει κριτική Όπου τα πράγματα λέγονται με σεβασμό Όπου τα συναισθήματα μας ακούγονται Ασφάλεια είναι ένα μέρος όπου υπάρχει αγκαλιά Όπου ο φόβος μοιράζεται Όπου υπάρχει στήριξη Όπου είμαστε μαζί στα δύσκολα Σε ένα τέτοιο μέρος ζήσαμε ο ένας με τον άλλον για 5 μέρες και…

Σαν σποράκια στο χώμα που κάθονται στο σκοτάδι και την ησυχία. Φαίνεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Όλα ήρεμα και στατικά Όμως υπάρχει μια δύναμη κρυφή , εκεί μέσα στο σπόρο, η δύναμη της ζωής, η δύναμη της γνώσης. Ξέρει ποια είναι η κατάλληλη στιγμή, γνωρίζει πως να εργάζεται σιωπηλά περιμένοντας να έρθει η στιγμή,…

Ένα κομμάτι μου είναι ακόμα εκεί, κάτω από τα δέντρα, μαζί με τα τζιτζίκια, μέσα στο θεραπευτικό ταξίδι. Βουτάμε στον βυθό και βρίσκουμε πολλά πράγματα εκεί μέσα… °συναντάμε ανθρώπους από τη ζωή μας και μαθαίνουμε να μένουμε μαζί τους, °να λέμε συγγνώμη, °να ζητάμε αυτό που χρειαζόμαστε, ° να φροντίζουμε το παιδί που ήμασταν ή…

Έχει περάσει μία βδομάδα και όλο αυτό που ζήσαμε κάτω από τα δέντρα δεν έχει ακόμα σωπάσει μέσα μου, ακόμα δουλεύει, σιγοβράζει, πλάθεται. Η διεργασία της συνάντησης και όλων όσων ειπώθηκαν σε αυτήν την εκδρομή μετά από αυτήν τη συγκεκριμένη χρονιά, είναι ακόμα ζωντανή και εξελίσσεται. Την εμπιστεύομαι τη διεργασία, ψάχνει να βρει τον χώρο…

Κάπου μεταξύ αντίστασης και μοιράσματος άρνησης και εμπιστοσύνης φόβου θανάτου και θάρρους ζωής αγχωμένων προσδοκιών και ανεμελίας ενηλικίωσης και παιδικότητας επιβεβλημένων αποστάσεων και αγγίγματος επαγγελματισμού και διακοπώω θρήνου και ελπίδας ερωτήσεων και απαντήσεων σιωπών και λέξεων κούρασης και προσπάθειας φύσης και τέχνης τρόμου και γείωσης ανάγκης και ευθύνης ήρθε ανακίνηση που δεν ήθελες λύση που…

Εκεί που τα τζιτζίκια δεν σταματούν να τραγουδάνε, εκεί που οι μύγες και τα κουνούπια κάνουν πάρτυ στα πόδια σου, και εκεί που τα ψαράκια δεν ξέρουν κατά που να πάνε. Σηκώνεις το βλέμμα σου και όπου και να κοιτάξεις ένα στασίδι σε περιμένει να κάτσεις ,να αράξεις ,να αγναντέψεις το βουνό, τη φύση και…

Συναισθήματα, γεμάτοι συναισθήματα σε έναν κόσμο δικό μας, χωρίς βαρύτητα,χρόνο,σεξουαλικότητα,απώλειες,χρήματα, με αποδοχή, αγάπη. Πλαίσια ρευστά, συγκρούσεις που γεννάνε φως. Φως! Έχω το δικό μου και έχεις το δικό σου, φωτίζουμε μαζί δίπλα δίπλα. Μπορώ να σε κοιτάω στα μάτια και να βλέπω και κάτι από μένα. Ζωή! Είμαστε ζωντανοί, αναπνέουμε, έχουμε μια φωτιά μέσα μας,…

Ανάμεσα στα βουνά και με τη βοήθεια του υγρού στοιχείου, βουτήξαμε στα βαθιά μέσα μας, για τέσσερις μέρες. Τέσσερις μέρες προσωπικής δουλειάς, και ομαδικής διεργασίας. Ταξιδέψαμε σε απώλειες και κατακτήσεις, σε τρομακτικές στιγμές και στην αποδοχή τους, σε παγόβουνα και φωτιές…. Και τα καταφέραμε! Μάθαμε πολλά, συνδεθήκαμε, ανοιχτήκαε κι άλλο, κοιταχτήκαμε, ανταμώσαμε, μοιραστήκαμε, δημιουργήσαμε! Αυτό…

  Θέλω να σε πείσω να το δοκιμάσεις κι ας το φοβάσαι Θέλω να δεις τον φόβο σου κατάματα έστω για μια στιγμή Να καταλάβεις ότι μπορείς, όπως μπόρεσα κι εγώ. Μια ανάσα είναι η ζωή και θέλω να τη ζήσεις! Κι αν δεν καταφέρω τίποτα να κάνω τελικά, έχεις κι άλλους βοηθούς… Είναι τα…

23.7.19 Καλησπέρα αδέλφια μου και επιβάτες συγγνώμη που φτάσαμε εδώ, σήμερα, με λίγες μέρες καθυστέρηση. Είμαστε νέα εταιρία, αλλά συνεχώς μαθαίνουμε και είμαστε πολλά υποσχόμενοι, επίσης. Αγγελική, τι όμορφα που τα έγραψες και μας πήρες με τις λέξεις αγκαλιά όλους! Ηλιάννα, ευχαριστώ και εγώ, εσένα πρώτα που μας φροντίζεις και συντονίζεις, και όλους για την…

Και να που η εκδρομή έφτασε στο τέλος της, όχι όμως και το συναίσθημα. Πολέμησα με την Αγγελική του καθήκοντος και πήρα άδεια σήμερα για να κάτσω άλλο λίγο μαζί σας και μαζί μου. Γιατί θέλει κότσια να κάτσεις πραγματικά με τον εαυτό σου έστω για λίγο. Και κάθομαι αυτήν τη στιγμή και γράφω με…

Ανακαλώ στην μνήμη μου τις Ροβιές… Τι λόγια να δώσω; Έχω μία γλυκιά αίσθηση, μία ηρεμία, μία ευχρίστηση, μία γεμάτη ικανοποίηση, μία επιθυμία, να ήμουν ακόμα εκεί! Να ήμουν εκεί συνδεδεμένη με το μέσα μου, συνδεδεμένη με την ομάδα μου. Να αγαπιόμαστε, να αγκαλιαζόμαστε, να θεραπευόμαστε. Ένα τετραήμερο που είχε όλα αυτά που με κάνουν…

4ήμερη Ψυχοδραματική εκδρομή στις Ροβιές ή αλλιώς 2 εβδομάδες από τότε σχεδόν και ακόμα το κουβαλάω. Δε ξέρω τι είναι, αλλά ακόμα κουβαλάω αυτή τη γλυκιά αίσθηση, ακόμα αναβιώνω στιγμές, σκέψεις και ατάκες, ακόμα αναπολώ τα όμορφα και τα άσχημα του. Ήταν 4 μέρες πολύ γεμάτες. Γεμάτες συναισθήματα και αγάπες, γεμάτες χαρές και λύπες, μοιράσματα…

Μπροστά στη θάλασσα και δίπλα στο βουνό, παρέα με σκύλους και γάτες, δημιουργήσαμε μία ζεστή γωνιά όπου μπορέσαμε να συναντήσουμε τους κρυμμένους εαυτούς μας, να τους γνωρίσουμε, να τους μοιραστούμε, να τους καλωσορίσουμε στη ζωή μας, να τους φροντίσουμε, να τους μιλήσουμε… Συναντήσαμε ιστορίες του παρελθόντος, οραματιστήκαμε στιγμές του μέλλοντος… Για να φτάσουμε περάσαμε μέσα…

Μια μέρα, μπήκα σε μια άλλη σφαίρα, σε ένα άλλο περιβάλλον Σαν αστροναύτης? Σαν ταξίδι σε γαλαξίες? Όχημα, μια άγνωστη άτρακτος Κυβερνήτης έμπειρη και το Πλήρωμα επαρκές. Μάλλον, όταν το σκεφτόμουν, λίγο φοβίσιμοι στην αρχή, αν και κάποια μέλη μου ήταν ήδη γνωστά. Οι φόβοι συντάχθηκαν και συμπυκνώθηκαν. Δεν ξέρω πόσο χρόνο μου πήρε να…

Και ήρθαμε. Η παιδική μου φίλη κι εγώ, κάναμε το πρώτο ενήλικο ταξίδι μας μαζί, με προορισμό τους επτά λόφους του Παρνασσού. Εκεί μας υποδέχτηκαν τα μεγαλεπήβολα βουνά και τα καταπράσινα δέντρα του, που μας χάρισαν απλόχερα το οξυγόνο τους. Και αχ…πήραμε την πρώτη μας βαθιά ανάσα! Και ενώ εγώ ήξερα ήδη αρκετά άτομα από…

Η τρίτη ψυχοδραματική μας απόδραση ολοκληρώθηκε και με άφησε γεμάτη ευγνωμοσύνη! Το βουνό ήταν πολύ γενναιόδωρο μαζί μας, άνοιξε την αγκαλιά του και μας φιλοξένησε! Μας χάρισε την ησυχία του και την δύναμη του! Ανάμεσα στα δέντρα και τους λόφους, ανοίξαμε τις καρδιές μας και μοιραστήκαμε τα συναισθήματα μας… κλάψαμε, γελάσαμε, δημιουργήσαμε, αγκαλιαστήκαμε και αγκαλιάσαμε…

Κάθε φορά είναι διαφορετικά,ίσως γιατί η διάθεση μας είναι διαφορετική, ίσως γιατί η σύνθεση της ομάδας ειναι αλλιώτικη! Υπάρχει όμως κάτι κοινό πάντα όταν συμβαίνει ενα άγγιγμα ψυχής, ενας ερωτισμός αιωρείται!! Ερωτεύτηκα ενα βαθύ ένρινο ”Ααααχ” και ένα ”Ναι” τόσο όμορφο που σου’ρχονται δάκρυα στα μάτια! Νανούρισα τραγουδώντας το “θαλασσάκι μου”,γουργούρισα και χαιδεύτικα σαν γατούλα…

Ποιος αναστέναξε απ’ τα βάθη της ψυχής μας, ποιος έκλαιγε ασταμάτητα όταν δεν αφήναμε το δάκρυ να κυλήσει;  Ποιος έγινε η αγκαλιά που μας χώρεσε όλους; Ποια στιγμή αναγνώρισα έναν-έναν απ’ τους συνοδοιπόρους μέσα μου; Πώς έκανα σιγά-σιγά χώρο για τα δικά «μου» και τα δικά «τους» μέχρι που δεν τα ξεχώριζα πια; Πότε μεγάλωσα…

Είναι φοβερό το πως όταν ξεκινάμε να κλαίμε ερχόμαστε πιο κοντά. Όταν η Κατιάνα ξεκίνησε να κλαίει με λυγμούς, όλη η ομάδα άλλαξε. Τα πιο σφιχτά σαγόνια ξεκλείδωσαν. Οι άκλαφτοι ένιωσαν την υγρασία στα μάτια, ο ένας αυτόν τον σπάνιο εσωτερικό λυγμό. Άλλοι βρέχαν τις ποδιές τους. Η Ιωάννα έκλαψε για πρώτη φορά μπροστά σε…

Είπα το ναι και ήρθα! Χαίρομαι που ήρθα! Χαίρομαι που το έζησα! Χαίρομαι για όλη αυτήν την ομορφιά! Χαίρομαι για τις αγκαλιές! Χαίρομαι για τα φιλιά! Χαίρομαι για την αγάπη! Χαίρομαι για τη φιλία! Μία φορά ζούμε… όπως έλεγα στον εαυτό μου πριν καιρό: ” Ας ζήσω όμορφα γιατί όταν ξαναγγενηθώ δεν θα θυμάμαι αυτή…