4ήμερη Ψυχοδραματική εκδρομή στις Ροβιές, ή αλλιώς….

4ήμερη Ψυχοδραματική εκδρομή στις Ροβιές ή αλλιώς

2 εβδομάδες από τότε σχεδόν και ακόμα το κουβαλάω. Δε ξέρω τι είναι, αλλά ακόμα κουβαλάω αυτή τη γλυκιά αίσθηση, ακόμα αναβιώνω στιγμές, σκέψεις και ατάκες, ακόμα αναπολώ τα όμορφα και τα άσχημα του.

Ήταν 4 μέρες πολύ γεμάτες. Γεμάτες συναισθήματα και αγάπες, γεμάτες χαρές και λύπες, μοιράσματα και δεσίματα, γεμάτες γύμνια αλλά και ασφάλεια.

Ήταν 4 μέρες που οι αισθήσεις, όλες, αφυπνίστηκαν, ενεργοποιήθηκαν, γέμισαν μπαταρίες. Είδαμε, ακούσαμε, μυρίσαμε, γευτήκαμε, είπαμε και κάναμε πολλά και όμορφα. Αισθανθήκαμε πως είναι να μιλάς και να ακούγεσαι, να βλέπεις και να βλέπεσαι, να ακούς και να σωπαίνεις, πως είναι να σωπαίνεις και τότε να ακούγεσαι περισσότερο.

Συνδεθήκαμε με τη φύση, με τους γύρω μας, με τους εαυτούς μας, με τον πιο μη μεταφυσικό τρόπο. Είδαμε μακριά προς τα πίσω και προς τα μπρος κοιτώντας απλά μέσα, λίγο πιο βαθιά από ότι συνήθως, λίγο πιο επίμονα απ’ ότι συνήθως.

Η καθεμία στο ρυθμό και χρόνο της. Άλλες κάναμε ρωγμές στα καβούκια μας, άλλες σχηματίσαμε τρύπες ολόκληρες στέλνοντας τη δυνατή μας γροθιά προς τα έξω και άλλες το κάναμε θρύψαλα βγαίνοντας με ορμή!

Με αγάπη και σεβασμό προσπαθήσαμε να γιατρέψουμε βρέφη, να ξηλώσουμε βάλτους, να νιώσουμε το κενό, να ξορκίσουμε το θάνατο, να πούμε αυτά που χρόνια δεν ειπώθηκαν, να ανακαλύψουμε κρυμμένους εαυτούς (ή/και θησαυρούς).

Ακούγεται περίεργο αλλά αισθάνομαι ότι τα καταφέραμε!

Τουλάχιστον τώρα ξέρω αυτό που κουβαλάω από τότε τι είναι. Είναι λίγο από τη κάθε μια και μου αρέσει και … θα μείνω σε αυτό.

Ν.Δ.