Θέλω να σε πείσω να το δοκιμάσεις κι ας το φοβάσαι
Θέλω να δεις τον φόβο σου κατάματα έστω για μια στιγμή
Να καταλάβεις ότι μπορείς, όπως μπόρεσα κι εγώ.
Μια ανάσα είναι η ζωή και θέλω να τη ζήσεις!
Κι αν δεν καταφέρω τίποτα να κάνω τελικά, έχεις κι άλλους βοηθούς…
Είναι τα δέντρα, τα λουλούδια και οι λίμνες
Οι σπηλιές, τα βράχια και τα κύματα.
Δεν είσαι μόνος, κοίτα τον ουρανό!
Δες το ολόγιομο φεγγάρι
Δες τ’ αστέρια
Δες τον ήλιο
Δες τα! Δες τα πραγματικά!
Μην τα κοιτάς. Δες τα, αφουγκράσου τα, νιώσε να γίνεστε ένα!
Είσαι τώρα όλα. Πως νιώθεις;
Είσαι ο ήλιος ο φωτεινός, η απέραντη θάλασσα και η καυτή άμμος
Που να θυμάσαι πια τα γήινα προβλήματα…τα ξέχασες σχεδόν τελείως!
Κι ότι υπάρχει ακόμα μες το μυαλό σου είναι πιο μικρό, λιγότερο σημαντικό
κάπως πιο διάφανο
Και πως το κατάφερες τώρα αυτό;
Αναρωτιέσαι πόσο θα κρατήσει…;
Θα κρατήσει;
Θες κάποιος να σου δώσει μια απάντηση τώρα. Γρήγορα. Άντε ακόμα;
Χαλάρωσε και νιώσε. Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν θα σου έρθει κάτι ουρανοκατέβατο.
Αφού το ξέρεις, τι αγωνιάς;
Λες και είσαι προγραμματισμένος γι’ αυτό το πράγμα ρε παιδί μου…
Και τώρα γελάς, σου φάνηκε αστείο.
Ωχ! Αστείο και τραγικό ταυτόχρονα.
Μήπως τελικά ένας επαναπρογραμματισμός στο “λογισμικό” είναι ότι ακριβώς χρειάζομαι; Σκέφτεσαι.
Το κείμενο αυτό γράφτηκε μια ζεστή μέρα του Ιουλίου και η έμπνευσή του ήταν φυσικά το ψυχόδραμα!
Κι όταν λέω ψυχόδραμα…εννοώ πολλά…
Εννοώ την πρώτη μου ομάδα ή αλλιώς την ομάδα της Πέμπτης, που με το κάθε μέλος της δεθήκαμε, μοιραστήκαμε, αγκαλιαστήκαμε, κλάψαμε και γελάσαμε…
Εννοώ τις ομάδες των εκδρομών, που με έναν μαγικό τρόπο στον εκάστοτε μαγικό…τόπο ανταλλάσσουμε βλέμματα ψυχής, αγγίγματα εν συναίσθησης και φτιάχνουμε έναν κύκλο εμπιστοσύνης που όλα χωράνε, χωρίς κριτική αλλά με πολύ αγάπη. Τόση…που έχουμε και περίσσεμα και το παίρναμε στον γυρισμό μαζί μας.
Έτσι κι εγώ όταν γύρισα μετά από την καλοκαιρινή μας εκδρομή στην Αμφίκλεια, ένιωσα την ανάγκη να γράψω αυτό εδώ το κείμενο. Να μιλήσω γι’ αυτόν τον φωτεινό κόσμο που έχω ανακαλύψει, για να τον μάθουν κι άλλοι! Και ξέρετε βέβαια ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά, ε; Καλά το μαντέψατε! Η Ηλιάννα.
Όταν λέω ψυχόδραμα λοιπόν εννοώ όλα τα παραπάνω -με την προϋπόθεση- ότι βρίσκονται υπό την καθοδήγηση της Ηλιάννας! Είναι μοναδική σε αυτό που κάνει και πραγματικά της βγάζω το καπέλο. Θα ’θελα λοιπόν σαν κλείσιμο να της πω τα εξής: Ηλιάννα είσαι υπέροχη! Σ’ ευχαριστώ για όλα. Χαίρομαι πολύ που βρέθηκες στον δρόμο μου! Συνέχισε να μας εμπνέεις και να μας βοηθάς να έρθουμε πιο κοντά στον εαυτό μας.
Με αγάπη,
Ιφιγένεια
