Ποιος αναστέναξε απ’ τα βάθη της ψυχής μας, ποιος έκλαιγε ασταμάτητα όταν δεν αφήναμε το δάκρυ να κυλήσει; Ποιος έγινε η αγκαλιά που μας χώρεσε όλους;
Ποια στιγμή αναγνώρισα έναν-έναν απ’ τους συνοδοιπόρους μέσα μου; Πώς έκανα σιγά-σιγά χώρο για τα δικά «μου» και τα δικά «τους» μέχρι που δεν τα ξεχώριζα πια;
Πότε μεγάλωσα σαν μπαλόνι κι απ’ το «εγώ» έγινα «εμείς»;
Νοιώθω τόσο γεμάτη από αυτές τις μαγικές στιγμές!
Σε ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου Ηλιάννα!
Μαρία Σταθοπούλου
Αγόριανη 2018