Ψυχόδραμα στον Σύλλογο ατόμων με Σκλήρυνση κατα πλάκας

Όλοι οι άνθρωποι ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά με βαθιές και δραματικές αλλαγές στη ζωή μας.  Το να βουτάς στη ζωή και να αντιμετωπίζεις αυτές τις αλλαγές είναι μία πράξη ηρωική. Η ζωή αποτελεί μία βουτιά στο άγνωστο κ μας ζητάει να είμαστε εκεί κ να τη ζούμε. Μας ζητάει ενεργούς κάθε στιγμή, άγρυπνους, να ανταποκρινόμαστε στις διάφορες προκλήσεις της.

Πολλές φορές κάποια συναισθήματα ή καταστάσεις όπως ο φόβος, η απώλεια, κάποια ασθένεια, μια μεγάλη αλλαγή, μας ρουφάνε πολύ κι μας εγκλωβίζουν. Εκεί μέσα χανόμαστε κ σαν να ξεχνάμε το νόημα της ύπαρξης μας. Για να δούμε τα πράγματα από την κανονική τους απόσταση χρειάζεται να είμαστε τολμηροί, να έχουμε ευλυγισία κ αυθορμητισμό, κ να είμαστε έτοιμη να αφήσουμε τους παλιούς μας τρόπους λειτουργίας ώστε να αποκτήσουμε καινούριους. Εκεί παρεμβαίνει το Ψυχόδραμα.

Το ψυχόδραμα ανήκει στον χώρο της ψυχοθεραπείας αλλά στόχος του δεν είναι να θεραπεύσει αλλά να βοηθήσει τον άνθρωπο να μάθει πώς να ανταποκρίνεται σε όλες αυτές τις προκλήσεις της ζωής κι τις αλλαγές χωρίς να χάνει τον αυθορμητισμό του, χωρίς να χάνει το ζέσταμα του για τη ζωή.

Η φιλοσοφία του ψυχοδράματος υποστηρίζει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας πολλές ικανότητες και κρύβουμε μια ευφυΐα. Μέσα από τη μέθοδο αυτή κι τις τεχνικές της, ο συντονιστής μίας ομάδας ψυχοδράματος συνοδεύει το άτομο στο ταξίδι αυτό, όπου ανακαλύπτει κομμάτια του εαυτού, μαθαίνει να δίνει αξία σε αυτό που ήδη έχει (κ που μέχρι τώρα μπορεί να μην το ήξερε) κι βρίσκει καινούριους τρόπους να ανταποκρίνεται στην δύσκολη κατά καιρούς πραγματικότητα. Διευρύνει τους ορίζοντές του, ανοίγεται σε περισσότερες προοπτικές, ξυπνά, ΖΕΙ.

Η δουλειά μου 3 χρόνια τώρα στο σύλλογο ατόμων με ΣΚΠ μου έμαθε πολλά. Με την ομάδα, καταφέραμε να μοιραστούμε πολλές εμπειρίες τα απογεύματα της Τρίτης, και να βρούμε απαντήσεις που ήταν κρυμμένες μέσα μας σε διάφορα ερωτήματα που αναδύονταν. Δημιουργήσαμε σχέσεις κ αρχίσαμε τις πρώτες μας βουτιές στη ζωή. Έχω την αίσθηση ότι το θέμα των συναντήσεων αυτών σε ένα ευρύτερο πλαίσιο θα μπορούσε να φέρει τον τίτλο «η συνέχεια της ζωής κ η απόλαυση της μέσα από τις δυσκολίες –ή μέσα από την Σκλήρυνση κατά πλάκας». Έτσι αναζητήσαμε τους τρόπους που ταίριαζαν στον καθένα ώστε να συνεχίσει την πορεία αυτή, η οποία είναι κοινή αλλά κ μοναδική για τον καθένα.

Εγώ κερδίζω από την επαφή μου με τον σύλλογο και τα μέλη της ομάδας μου, τη γνωριμία μου με όλους αυτούς του ξεχωριστούς ανθρώπους. Μαθαίνω από τον τρόπο που συνεχίζουν να προχωρούν στη ζωή τους κ που συνεχώς προσπαθούν να στέκονται όρθιοι και να κοιτούν αυτά που τους φοβίζουν,συνεχίζοντας να ζουν.

Σας ευχαριστώ όλους πολύ.

Ηλιάννα Πεσσάρη