** το κείμενο αυτό είναι της Σοφίας, εμπνευσμένο μέσα από τις καταστάσεις που ζούμε τον τελευταίο καιρό.

 

Πάντως ένα είναι το σίγουρο, η ζωή δε χωράει αναβολές για τίποτα.

Προχωράει και δε γυρίζει να μας ρίξει ούτε μια ματιά,

εμείς νομίζουμε εμείς ασχολούμαστε εμείς λύνουμε εμείς κόβουμε και μετράμε και τακτοποιούμε

το Παρελθόν!

και υπολογίζουμε για το αύριο και το μόνο σίγουρο είναι ότι το παρόν εξατμίζεται

και όταν είναι να έρθει αυτό το αύριο,

εμείς, συνεχίζουμε στη μαλακία μας

και την ώρα που έρχεται αυτό το πολυπόθητο αύριο

κλαίμε για το χαμένο παρόν.

 

Πέτρα θα γίνω να κυλάω!

 

να κάνω έρωτα

πιο συχνά

να μιλάω με καινούριους ανθρώπους

πιο συχνά

να μην αγνοώ το σώμα μου

να μη βιάζομαι

να αποφασίζω με τα μάτια μου

να ακουμπάω με τις παλάμες μου

να πατάω με τις πατούσες μου

να τραγουδώ δυνατά

να ανασαίνει το σώμα μου

να μη λαχανιάζω να περνάω μια εκδρομή μέσα σε δυο ώρες, κάτω από τα δέντρα δίπλα στο σπίτι μου

Ν Α Αγαπήσω

Ν Α Βουτήξω

Ν Α χαϊδέψω

Ν Α κοιτάξω βαθιά στα μάτια

να χαθώ μες στη χαρά μου

 

Σοφία

31/03/20, αργά το βράδυ