Να πάτε. Είναι ωραία. Και ακαριαία. Είναι για τους θαρραλέους. Και τους αποφασισμένους ν’ αλλάξουν τη ζωή τους. Εγώ, από το πρώτο κιόλας ‘’μάθημα’’ είδα τον εαυτό μου σε κάτοψη. Κάθε φορά ανάλογα με το θέμα που εμένα απασχολούσε φτιάχνονταν μία τρισδιάστατη αναπαράσταση του εαυτού μου, είτε παιγμένη από τους συμπαίκτες, είτε παιγμένη από μένα είτε κάπου ενδιάμεσα. Στο βαθμό και στα όρια που εγώ ήθελα να βάλω χωρίς καμία αναγκαστική καταπίεση εξωτερίκευσης μου σύμφωνα με τις οδηγίες και την εποπτεία του εκπαιδευτή. Στην περίπτωσή μας ήταν η Ηλιάννα SOL. Κρατούσε την ομάδα μας με τρόπο χαλαρό και πολύ ουσιαστικό. Αν σε αυτό προσθέσεις μία προσπάθεια για συστηματική παρουσία όλων κάθε βδομάδα ώστε να δέσει η ομάδα και να ρέει, και την επιθυμία να θέλεις να συναντήσεις από κοντά τον αληθινό σου εαυτό ή τέλος πάντων κάτι από αυτόν, τότε δε βλέπω πιο ιδανική συνθήκη. Το ψυχόδραμα με βοηθούσε να καταλάβω τον εαυτό μου, να δω την εικόνα μου απευθείας στον καθρέφτη και έτσι να ενεργοποιούνται ‘’αυτόματα’’ κάποιες καινούργιες συμπεριφορές μου. Ολοκαίνουργιες. 

30/05/2012

Α.Σ..